I LOVE ME SOME PALM TREES

Met zweet druppeltjes op mijn neus typ ik mijn nieuwe adventures, want ik kan nu eindelijk zeggen dat ik in Suriname ben!
Het heeft mij 39 uur gekost een hoop drama en traantjes om hier te komen, maar ik kan nu al zeggen dan ik in love ben met het land. De palmbomen en het relaxte sfeer wat hier rond hangt. Ik heb altijd voor een tijdje willen wonen in een gebied als dit.
Maar laat ik eerst beginnen bij waar ik was gebleven. Los Angeles.
Heerlijke twee dagen in Santa Monica gehad en vooral de avonden waar ik op het strand kon genieten van zonsondergang. Daarnaast ook weer is flink geshopt en weer een paar schoentjes rijker (oeps)
Maar mijn laatste dag wat voor mij het interessants en dan door de gesprekken die ik had met drie locals daar. Het laat je weer denken over het leven en wat belangrijk is en dat je eigenlijk volop moet genieten van het leven!
Waarvan de laatste mij deze mooie quote vertelde:
‘’First love your self, than you can love another. Thats how love and peace starts in this world’’

De avond dat ik naar Suriname ging ben ik nog met Joy mijn nicht en haar vriend Martin gaan eten bij een Mexicaans restaurant. En o boy i love me some Mexican food :D! Daarna hebben ze mij afgezet bij LAX waar het drama begon van mijn 39 uur durende reis. Mijn vlucht zou 24 uur duren en ik zou van Los Angeles vliegen naar Miami en van Miami naar Port of Spain (Trinidad) waar ik 9 uur zou moeten wachten op mijn vlucht naar Paramaribo. Dus bij het inchecken bij US Airways ging het al mis het bleek dat zij mijn vlucht naar Paramaribo niet konden vinden en dus ook niet wisten of ik op die vlucht zat. Dus ik stressen en rondbellen en ook naar Surinam Airways waar ik alleen maar de security guy aan de telefoon kreeg. Na een uur rond gebeld te hebben kreeg ik een dame die mij vertelde dat ik op de vlucht zat alleen niet juiste e-ticket nummer op mijn ticket had.
Thanks WORLD TICKET CENTER!
Dus eindelijk kon ik op mijn vlucht naar Miami wat allemaal soepeltjes ging en uiteindelijk was ik in Trinidad beland. Lang leve de KFC dus rustig gegeten want ik had nog wel 9 uurtjes voordat ik naar Paramaribo ging. Ik zag nog een vlucht die eerder ging alleen was die wel delayed, maar ik dacht van ik kan altijd proberen om op die vlucht te komen. Toen kreeg in het volgende nieuws dat mijn vlucht helemaal niet zou vliegen en ik moest wachten tot morgen. Ik had het toen echt niet meer gelukkig belde vriendjelief en was ik alweer wat rustiger.. Maarja de volgende dag kon ik, zelfs met nog meer vertraging, eindelijk op mijn vlucht naar Paramaribo.
Nou daar boven kan je lezen wat ik van Suriname vind de palmboompjes overal en het doet mij echt aan Azie denken. Alhoewel de zweetdruppeltje zitten continue op mijn neus want het is niet normaal warm hier!
Dus Paramaribo.
Ik slaap bij Anoushka een laatste jaar student van mijn opleiding en met haar geadopteerde dochtertje Mona (echt een poppy!). Het gebied waar ik verblijf heet Kasabaholo en is iets bij de stad misschien een half uurtje met de bus. De bussen hier kosten echt niks want het is iets van 1,25 SRD (0,30 euro) en het is echt een geweldige ritje tussen al die mensen. Alleen verzorg ik er wel voor dat ik bij het raam zit want anders is het echt niet vol te houden. Maar die bussen doen wel een beetje wat ze willen, want elke keer dat ik de bus pakte naar stage heb ik elke keer een andere route gereden. Dus het is nog een beetje uitpluizen met die bussen. Ik merk ook dat ik er een beetje in blender tussen de bevolking en begin ook mijn eerste Surinaamse woordjes te leren.
Mi obeli
Mo Boro dja
Tamara
Es de
Mo gwe
Mo Waka
En ga zo maar door ☺…
Nou inmiddels ben ik er al een week en zit mijn eerste week stage op. Ik loop samen stage met Roosie bij Stichting Projekten. Alleen is er nog niet veel te doen omdat de scholen pas is oktober beginnen en dan ook de start wordt gemaakt voor het Kinderboekenfestival (KBF) Echt de mensen van stage zijn zo lief en warm. Omdat het een christelijk organisatie is beginnen we altijd de dag met gebed en ochtend zang. Maar KBF gaat zeker een leuk project worden Roos en ik zullen bij drie districten aanwezig zijn namelijk in Brokopondo (Brownsweg), Saramacca (Groningen) en natuurlijk Paramaribo.
Vanaf volgende week wil ik ook mijn fiets hebben om zo een beetje rond te kunnen bewegen in de buurt. Voor de rest is het voor mij nog een beetje verkennen. Het heeft zijn voordelen en nadelen bij een local zitten, want je ziet een hele andere kant van Suriname en bent ook veel meer met de Surinamers. Alleen mis je de leuke activiteiten met andere studenten, maar gelukkig kan ik altijd naar Roosie en Odile hun complex toe en ga ik mee met een tour voor twee dagen. Waar we onder ander gaan slapen in hangmatten ik vertel wel het wel in mijn volgende blog! Dus dat was mijn eerste weekje hier alhoewel het voelt of ik er al een maand ben.
Alrighty tot snelletjes..

Kus kus Cheee